Ιταλία: Δολοφονία συνδικαλιστή στη διάρκεια απεργιακής περιφρούρησης

Οι νόμοι του εργασιακού μεσαίωνα ενάντια στο δίκιο των εργατών

ΤΑΞΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ για την Εργατική Χειραφέτηση Θεσσαλονίκης

 

Ο 37χρονος Αντίλ Μπελκαντίμ, εργαζόμενος και συντονιστής του συνδικάτου Si Cobas Novara, σκοτώθηκε μπροστά από τις αποθήκες της Lidl, κατά τη διάρκεια εθνικής απεργίας στον τομέα των logistics στις 18 Ιουνίου. Χτυπήθηκε και σύρθηκε από ένα φορτηγό στο πλαίσιο οργανωμένης απεργοσπαστικής προσπάθειας καθώς υπερασπίζονταν τα δικαιώματά του και αυτά των συναδέλφων του. Ο νεκρός απεργός, με καταγωγή από το Μαρόκο, ήταν συντονιστής της SiCobas στη Νοβάρα, συμμετείχε στην περιφρούρηση της πανεθνικής 24ωρης απεργίας στον κλάδο των logistics και μαζί με άλλους συναδέλφους του προσπάθησε να μπλοκάρει την πύλη εισόδου των προμηθευτών. O δράστης προσπάθησε να μπει στο εσωτερικό του πολυκαταστήματος παρά το μπλόκο. Το φορτηγό του παρέσυρε τον Αντίλ για 20 μέτρα και ο 37χρονος πέθανε μέσα σε λίγα λεπτά. Ο οδηγός του φορτηγού τραυμάτισε άλλους δυο εργαζόμενους, στη συνέχεια προσπάθησε να απομακρυνθεί ενώ αργότερα συνελήφθη από την ιταλική αστυνομία.

Είναι η δεύτερη επίθεση μέσα σε λίγες μέρες ενάντια σε εργάτες που παλεύουν για τα θεμελιώδη δικαιώματα τους στην Ιταλία σε τομείς της οικονομίας που είδαν μάλιστα τα κέρδη τους να εκτοξεύονται κατά την διάρκεια της πανδημίας. Στις 11 Ιουνίου στην αποθήκη της αμερικανικής πολυεθνικής FedEx στην πόλη Ταβεζάνο (κοντά στην Πιασέντζα) συνδικαλιστές της Cobas δέχθηκαν επίθεση με σιδερολοστούς από ομάδα στην οποία συμμετείχαν και σωματοφύλακες/οργανωμένοι κακοποιοί του τοπικού αφεντικού αποθήκης στην οποία εργάζονται σχεδόν αποκλειστικά προσωρινοί και ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι. Από την επίθεση ένας συνδικαλιστής βρίσκεται στο νοσοκομείο σε κώμα.

Αυτές οι δολοφονικές επιθέσεις έρχονται σε μια στιγμή που στην Ιταλία έχει ξεσπάσει κύμα εργατικών αγώνων με εμβληματικό αυτόν στην FedEx. Η στρατηγική του αμερικανικού κολοσσού στον τομέα των ταχυμεταφορών είναι η μείωση του κόστους μέσω της μείωσης του αριθμού των εργαζομένων και η καταστολή του δικαιώματος στον συνδικαλισμό, για να διαλύσει κάθε μορφή αντίστασης.

Τον Ιανουάριο η FedEx παρουσίασε ένα σχέδιο με 6.300 απολύσεις στην Ευρώπη μετά την απόκτηση της ανταγωνιστικής TNT και ξεκίνησε με την απόλυση 671 εργαζομένων στη Λιέγη του Βελγίου, όπου η ένωση απάντησε με δύο ημέρες απεργίας, λαμβάνοντας την υποστήριξη των εργαζομένων στην Πιασέντζα, οι οποίοι αγωνίζονταν για την ανανέωση της τοπικής σύμβασης και για εγγυήσεις απασχόλησης.

Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης: Άρση όλων των συνεπειών της διαθεσιμότητας 2013-2015. Δευτ. 14/6, 1.00 μ.μ., Υπ. Μακ-Θράκης

 

 

Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

Παράσταση διαμαρτυρίας τη Δευτέρα 14/6, 1.00 μ.μ. στο Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης

Να γίνουν δεκτά τώρα τα αιτήματα του κλάδου για τους συναδέλφους

της πρώην διαθεσιμότητας

Άρση όλων των συνεπειών της  διαθεσιμότητας 2013-2015

Τον Ιούλιο του 2013 με το ν. 4172/13, περίπου 2.500 εκπαιδευτικοί  που δίδασκαν στη δημόσια επαγγελματική εκπαίδευση τέθηκαν σε διαθεσιμότητα με προοπτική την απόλυση τους. Επίσης με το ν.4186/13 καταργήθηκαν οι τομείς Υγείας – Πρόνοιας, Κομμωτικής – Αισθητικής  και Εφαρμοσμένων Τεχνών από τα ΕΠΑ.Λ./ΕΠΑΣ και ταυτόχρονα 20.000 μαθητές εκδιώχτηκαν από τη δημόσια τεχνική εκπαίδευση. Ο κλάδος, η ΟΛΜΕ και οι ΕΛΜΕ δεν έκαναν αποδεκτή την αποδόμηση της δημόσιας επαγγελματικής εκπαίδευσης και ξεκίνησε πολύμορφος αγώνας διαρκείας για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, των εργασιακών μας δικαιωμάτων, για το σταμάτημα των απολύσεων και την επιστροφή όλων των συναδέλφων στα σχολεία.

Τον Ιούνιο του 2015, με τους νόμους 4325/15 και 4327/15 επαναλειτούργησαν οι παραπάνω τομείς στα ΕΠΑ.Λ και επανήλθαν οι σε διαθεσιμότητα εκπαιδευτικοί στις θέσεις τους. Η επαναφορά τους  στις θέσεις που κατείχαν και η επανασύσταση των καταργημένων ειδικοτήτων της Δ/θμιας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, αποτέλεσαν νίκες του εκπαιδευτικού κινήματος και των σκληρών και ανυποχώρητων αγώνων που δώσαμε ως συλλογική οντότητα και μέσα από τα σωματεία μας, την ΟΛΜΕ και τις ΕΛΜΕ  τα προηγούμενα χρόνια για την ακύρωση των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων και του ακρωτηριασμού της δημόσιας εκπαίδευσης.

Μαζική και μαχητική η απεργιακή συγκέντρωση στην Καμάρα στις 10/6 (φωτογραφίες)

 

Π. Παλαιολόγος: Οι αλλαγές που φέρνει το αντεργατικό νομοσχέδιο

σκίτσο – dimitris kordalis cartoons –

Παλαιολόγος Παλαιολόγος-Δικηγόρος – Εργατολόγος

Εν μέσω εκτάκτων και ειδικών μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας η κυβέρνηση, κατά τη συνήθη τακτική της, δρομολογεί αλλαγές στα εργασιακά, οι οποίες συνιστούν όχι μόνο συνέχεια των εργατικών μέτρων που λήφθηκαν από το 2010 έως σήμερα, αλλά εισάγουν νέες αντιδραστικές τομές. Κι αυτό γιατί καταργούν τον βασικό πυρήνα της εργασιακής σχέσης, ήτοι την παροχή εργασίας και την καταβολή μισθού έναντι της παροχής αυτής, μειώνουν περαιτέρω το κόστος εργασίας προς όφελος του εργοδότη, επεκτείνουν τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης και μετατρέπουν το πιο δυναμικό κομμάτι τις συλλογικής δράσης, τα εργατικά συνδικάτα σε εύκολα ελεγχόμενες ΜΚΟ.

Σε μια περίοδο που η ανεργία καλπάζει και η Ελλάδα είναι πρώτη σε απολύσεις εν μέσω covid στις χώρες τις ΕΕ, η κυβέρνηση αντί να διασφαλίσει τις θέσεις εργασίας, αντί να εγγυηθεί μισθό για πλήρη κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και σταθερή δουλειά με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, αντί να εξασφαλίσει ακώλυτη και πλήρη πρόσβαση των εργαζομένων σε ένα αξιοπρεπές και ανθρώπινο σύστημα υγείας, καταργεί τη δυνατότητα των εργαζομένων να μπορούν να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους από μία δουλειά και διαλύει ουσιαστικά τον πυρήνα προστασίας των εργατικών δικαιωμάτων, τα εργατικά σωματεία.

Με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο δημιουργείται ένας νέος τύπος εργαζομένου. Πρόκειται για τον πολίτη που ζει για να δουλεύει και μάλιστα αποκλειστικά για τις ανάγκες του κέρδους των αφεντικών και όχι για την κάλυψη των άμεσα βιοτικών αναγκών του σε τροφή, στέγη, υγεία, μετακίνηση, ψυχαγωγία. Για πρώτη φορά συνδέεται τόσο άμεσα η παροχή της εργασίας με τις ανάγκες της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ο μισθός αποδεσμεύεται από την παροχή της εργασίας και ο χρόνος εργασίας από ουσιώδη όρο συλλογικής ή ατομικής διαπραγμάτευσης γίνεται μέρος και περιεχόμενο του διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη. Η υπέρβαση του ημερήσιου χρόνου εργασίας με την τροποποίηση του ΠΔ 88/1999 σε καθεστώς μάλιστα ευέλικτης μορφής εργασίας έχει ανυπολόγιστες οικονομικές σωματικές και ψυχολογικές συνέπειες στους εργαζομένους.

Με την κατάργηση της υποχρέωσης επαναπρόσληψης σε περίπτωση δικαστικής ακύρωσης της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας εκ μέρους του εργοδότη η κυβέρνηση εν ήδη διαδίκου σε δίκη με αντίδικο τον εργαζόμενο ακυρώνει τη δικαστική απόφαση περί ακυρότητας και κατά δικονομικά παράνομο τρόπο δίνει το δικαίωμα στον εργοδότη να πετύχει τη λύση της εργασιακής σχέσης με αίτησή του, που υποβάλει στο δικαστήριο σε κάθε στάση της δίκης. Η διάταξη αυτή είναι κατάφορα αντισυνταγματική, παραβιάζει το δικαίωμα για εργασία (άρθρο 22 σε συνδυασμό με το 2 & 5 του Συντάγματος), θίγει την σημασία της εργασίας για τους ανθρώπους που ζουν από τη δουλειά τους και αυτή είναι το μόνο μέσο βιοπορισμού τους.

Στον τύπο του εργαζομένου, όπου ο μισθός και ο χρόνος εργασίας ορίζονται μόνο σύμφωνα με τις ανάγκες του εργοδότη, το συλλογικό δικαίωμα της απεργίας και η δυνατότητα θέσπισης κανόνων ουσιαστικού δικαίου με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας είναι συνθήκη ασύμβατη. Με το νομοσχέδιο η κυβέρνηση δημιουργεί καρικατούρες σωματείων χωρίς αποφασιστική και διαπραγματευτική ικανότητα, απόλυτα ελεγμένα και κατευθυνόμενα για την εξυπηρέτηση των εργοδοτικών συμφερόντων.