Απολύσεις, ανασφάλεια και ομηρία εργαζομένων στις κοινωνικές δομές των Δήμων

Απολύσεις, ανασφάλεια και ομηρία εργαζομένων στις κοινωνικές δομές των Δήμων (σε Δημοτικούς Παιδικούς Σταθμούς, ΚΔΑΠ, ΚΔΑΠ ΜΕΑ, ΚΗΦΗ, Κέντρα Κοινότητας, Κοινωνικά Παντοπωλεία, Βοήθεια στο Σπίτι)

Την στιγμή που οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων απαιτούν όχι μόνο να μην κλείσει κανένας Παιδικός Σταθμός και ΚΔΑΠ, αλλά να δημιουργηθούν και νέοι και να αυξηθούν οι θέσεις των παιδιών που φοιτούν σε αυτά, το Κράτος, δια μέσου των εκάστοτε Κυβερνήσεων, αποποιείται των ευθυνών του να ασκήσει κοινωνική πολιτική που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των εργαζομένων μητέρων και  των παιδιών τους. Αντιθέτως, έχει εναποθέσει στο έλεος των ευρωενωσιακών προγραμμάτων, τα λεγόμενα ΕΣΠΑ, το σύνολο της κοινωνικής του πολιτικής, ιδίως αυτής που ασκείται μέσω των Δήμων.

Δημιουργήθηκαν, έτσι, μία σειρά από πρόσκαιρες και ευκαιριακές κοινωνικές δομές στους Δήμους, που εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά (ή κατά ένα μεγάλο ποσοστό) από τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων ΕΣΠΑ, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, ούτε προσφέρουν καθολικές και μόνιμες κοινωνικές υπηρεσίες, καθώς έχουν εισαγάγει τα λεγόμενα «βάουτσερ» και τους αποκλεισμούς με βάση οικονομικά κριτήρια. Ενδεικτικές είναι οι νέες ορολογίες, καθόλου αθώες, που λάνσαραν, όπως η έννοια του ωφελούμενου, αντί του δικαιούχου κτλ, οι οποίες αμφισβητούν το καθολικό δικαίωμα των πολιτών στην κοινωνική προστασία. 

Μαζί, όμως, με την κοινωνική πολιτική έχουν αφεθεί στο έλεος των ΕΣΠΑ και το σύνολο των εργαζομένων των κοινωνικών δομών των Δήμων, αφού είναι πια σε όλους γνωστό ότι όλα τα ευρωπαϊκά προγράμματα επιβάλουν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την ανασφάλεια, την ομηρία και αποτελούν ένα καίριο, θανάσιμο, ίσως, πλήγμα στα εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες τα προηγούμενα χρόνια (μονιμότητα, συλλογικές συμβάσεις εργασίας κτλ). Χαρακτηριστική είναι και για τα εργασιακά ζητήματα η επιβολή της νέας ορολογίας που διαβρώνει την έννοια της εργασίας ως δικαίωμα (πχ απασχόληση αντί για εργασία, ωφελούμενος και απασχολήσιμος αντί για εργαζόμενος κτλ). Αυτές, άλλωστε, οι λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις» είναι και ένας προάγγελος, μια προετοιμασία για την ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής πολιτικής, της παιδείας, της υγείας, ακόμη και της αγοράς εργασίας, στο μέλλον.

Επιπρόσθετα, σαν να μην φτάνει αυτή η σταθερά ζοφερή ευρωενωσιακή προοπτική, η κυβέρνηση φέτος περιέκοψε τους απαιτούμενους πόρους για τη χορήγηση voucher στις εργαζόμενες μητέρες, με αποτέλεσμα, εν μέσω πανδημίας, αντί να αυξήσει, να μειώνει τον αριθμό των παιδιών που δικαιούνται να συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής» στους Παιδικούς Σταθμούς και στα ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ ΜΕΑ και να κινδυνεύουν μην ανανεωθούν για φέτος οι συμβάσεις πολλών εργαζομένων σε αυτά.

Ωστόσο, η πολιτική υποχρηματοδότησης της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής πολιτικής των Δήμων και των Περιφερειών αποτελεί πάγια τακτική των μνημονιακών Κυβερνήσεων και πάει χέρι-χέρι με τις απολύσεις και τη χειροτέρευση των όρων εργασίας των εργαζομένων σε αυτούς τους τομείς. Είναι η πολιτική αυτή που ούτως ή άλλως μετατρέπει τα παιδιά σε ωφελούμενους προγραμμάτων συγκεκριμένου προϋπολογισμού και … όποιος προλάβει!

Συν τοις άλλοις, κάθε χρόνο οι εργαζόμενοι μέσα από τα προγράμματα ΕΣΠΑ γίνονται όμηροι των εκάστοτε Δημάρχων για την ανανέωση ή μη των συμβάσεών τους, καθώς οι Δήμαρχοι από την πλευρά τους εφευρίσκουν διάφορες δικαιολογίες, προκειμένου να μην ανανεώσουν τις συμβάσεις τους, είτε προφασιζόμενοι οικονομικές δυσχέρειες, είτε εκβιάζοντας τους εργαζομένους που διεκδικούν καλύτερες συνθήκες εργασίας, είτε ασκώντας ρουσφετολογική πολιτική.

• Έτσι, το τελευταίο διάστημα πολλές Δημοτικές Αρχές προχωρούν στη μη ανανέωση συμβάσεων-απόλυση των εργαζομένων που δουλεύουν μέσα από το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΣΠΑ): «Εναρμόνισης της Οικογενειακής και Επαγγελματικής Ζωής» στους Παιδικούς Σταθμούς και στα ΚΔΑΠ των Δήμων:
• Στο Δήμο Πυλαίας – Χορτιάτη η Δημοτική Αρχή έκλεισε δύο παιδικούς σταθμούς, με αποτέλεσμα 13 εργαζόμενοι να μένουν άνεργοι. Στο Δήμο Αλίμου η Δημοτική Αρχή δεν ανανέωσε την σύμβαση 12 εργαζομένων. Στο Δήμο Περιστερίου ο Δήμαρχος τηλεφωνικά μέσα στο δεκαπενταύγουστο ενημέρωσε κάποιες εργαζόμενες ότι δε θα προχωρήσει στην ανανέωση των συμβάσεων τους. Μη ανανέωση των συμβάσεων και απολύσεις επιχειρήθηκαν και  στους Δήμους Αγ. Παρασκευής (25 άτομα, που μέχρι στιγμής απετράπη η απόλυσή τους), Καστοριάς, Χαϊδαρίου.
• Για τα περισσότερα δημοτικά Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών και Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες (ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ ΜΕΑ) υπάρχει περικοπή περίπου στο μισό της χρηματοδότησης από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ και είναι ορατός ο κίνδυνος απόλυσης περίπου του 50% αυτών που εργάζονται σήμερα (2400 εργαζομένων). Πρόκειται για εργαζόμενους/ες που έχουν συμπληρώσει από 7, 10, ακόμα και 18 χρόνια υπηρεσίας στα ΚΔΑΠ και κινδυνεύουν να μείνουν στον δρόμο, χωρίς μάλιστα κανένα δικαίωμα αποζημίωσης για τις δεκαετίες υπηρεσίας τους.
• Διαιωνίζεται, επίσης, η ανασφάλεια των εργαζομένων στα ΚΗΦΗ και στις Δομές Αντιμετώπισης της Φτώχειας των ΟΤΑ (Κέντρα Κοινότητας, Κοινωνικά Παντοπωλεία κτλ).
• Παρατείνεται η αβεβαιότητα των εργαζομένων στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», όσον αφορά στην πρόοδο του διαγωνισμού και κυρίως το διαφαινόμενο αποτέλεσμα, καθώς -και σε αυτήν την περίπτωση- εργαζόμενοι με πολλά χρόνια υπηρεσίας και επαγγελματικής εξειδίκευσης κινδυνεύουν με απολύσεις.

Πρέπει να τελειώσει επιτέλους η ταλαιπωρία και η ομηρία των εργαζόμενων και να σταματήσουν να προσλαμβάνονται ως συμβασιούχοι μέσα από τα κάθε λογής προγράμματα ΕΣΠΑ, από τα οποία δυστυχώς μέχρι σήμερα έχει εξαρτηθεί η λειτουργία της πλειοψηφίας των κοινωνικών δομών, αφού το υπάρχον μόνιμο και αορίστου χρόνου προσωπικό δεν επαρκεί και έχει απαγορευτεί η πρόσληψη νέου. Η μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες και κοινωνικές δομές των Δήμων  χωρίς όρους και προϋποθέσεις είναι αναγκαία. Είμαστε αλληλέγγυοι στους εργαζόμενους των κοινωνικών δομών των Δήμων που διεκδικούν το αυτονόητο: Τη μόνιμη και σταθερή εργασία με κρατική χρηματοδότηση,  που θα εξασφαλίζει την κάλυψη των αναγκών όλων των παιδιών και τις θέσεις εργασίας των εργαζομένων.

Άλλωστε, πάνε πολλά χρόνια που οι πολιτικές των μνημονίων που εφαρμόστηκαν από όλες τις κυβερνήσεις, τις πιστές στις επιταγές της ΕΕ, έχουν καταδικάσει την πλειονότητα των εργαζομένων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εργάζονται στους Δήμους και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες τους να ζουν σε καθεστώς ανασφάλειας. Εργαζόμενοι σε δημοτικές επιχειρήσεις, στην καθαριότητα και αλλού προσλαμβάνονται και απολύονται κάθε 4, 6, 8 ή 12 μήνες. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για χιλιάδες εργαζόμενους σε σχολεία, νοσοκομεία, δημόσιες υπηρεσίες που, ακόμα και εν μέσω πανδημίας, η εργασία τους δεν αντιμετωπίζεται από το κράτος σαν μόνιμη ανάγκη, αλλά σαν περιστασιακή «ευκαιρία» για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, μιας και αυτό συμφέρει περισσότερο την εξυπηρέτηση των εκάστοτε δημοσιονομικών στόχων.

Την ώρα που αναμένεται η εκτίναξη των ποσοστών της ανεργίας και η κυβέρνηση ανακοινώνει από την αρχή της πανδημίας μέτρα που στοχεύουν μόνο στην ενίσχυση των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου και το ξεζούμισμα των εργαζομένων, είναι η στιγμή να προτάξουμε την ταξική μας αλληλεγγύη! Δε θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους! Καμία θέση εργασίας να μη χαθεί! Μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς συνθήκες για όλους τους εργαζομένους!

Παλεύουμε για:

1. Την άμεση μετατροπή όλων των συμβάσεων των εργαζομένων στα ΚΔΑΠ, τους Βρεφικούς και Παιδικούς Σταθμούς και τις άλλες Κοινωνικές Δομές (ΒσΠ, ΚΗΦΗ, Δομές Αντιμετώπισης Φτώχειας) από ορισμένου χρόνου σε αορίστου χρόνου.
2. Την απαγόρευση προσλήψεων εκτάκτων για πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
3. Τη στελέχωση όλων των υπηρεσιών των ΟΤΑ με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
4. Τη χρηματοδότηση της κοινωνικής πολιτικής του κράτους και των υποχρεώσεών του απέναντι στους πολίτες, μέσα από τη γενική φορολογία και τα έσοδα του Δημοσίου και όχι από το ΕΣΠΑ, τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα ή ιδιώτες.
5. Τη μείωση του ωραρίου εργασίας, άμεσα στις 35 ώρες και στις 30 για τα ΒΑΕ, την αύξηση των μισθών και την υπογραφή ΣΣΕ.

Μόνιμες κοινωνικές δομές στους Δήμους

Χρηματοδότησή τους από εθνικούς πόρους

Μονιμοποίηση του υπηρετούντος προσωπικού